Bahtiyar Hidayet Yazdı: Sensiz Bir Gecem Olmasın

Bu harabe memlekette

Ben baykuş gibi yaşıyorum.

Bu memleketin kara geceleri benim,

Kara gündüzleri benim.

Gözlerim kıpkırmızı,

Ama bu kez öfkeden değil.

Seni gördüğümden beri

Duygudan ve ihtirastan kızardı gözlerim.

Sensiz bir gecem olmasın.

Kaderine kara diyorsun,

İstemem ki kaderimiz

Şehrin egzotik parkındaki ağaçlar gibi kökten ağarsın,

İstemem ki kaderimiz

Düşman çizmesi altında kalan dağlar gibi tepeden ağarsın.

Kara geceler bizimse,

Sensiz bir gecem olmasın.

Ben ölümü kolay kabul eden biri değilim.

Yüzümde su yok.

Ne açlık öldürdü beni,

Ne göçmenlik, ne polis işkencesi,

Ne de hapishanenin özgürlük için ağlayan nemli duvarı.

Öp, öp beni, yüzüm suya doysun.

Sensiz bir gecem olmasın.

Gözlerim gördüğü zulmü, çileyi aklım unutmuyor.

Bunu unutmak için

Seni çıplak hakikat gibi görmek istiyorum.

Bıktım hakikat elbisesi giymiş yalanlardan.

Gözlerim gördüğünü gözler görmesin.

Çıplak hakikatim ol,

Sensiz bir gecem olmasın.

Ben çok yoruldum, çok,

Tribünlerdeki bağırışlardan,

Meydanlardaki çığlıklardan.

Şimdi bu gürültüleri öldürsün gerek

Senin  ihtiraslı fısıltıların,

Sensiz bir gecem olmasın.

İstemem sahte bir seçimden sonra

Dilsiz bir milletvekili olayım.

İsterim ki İsa nefesli sevgilim,

Öpücüğüyle öldürüp,

Nefesiyle diriltsin beni.

Bu mucize karşısında dilsiz kalayım.

Gel, gel, ter kokun parfüm gibi yayılsın.

Göğsü cennet kapısı olan güzel,

Sensiz bir gecem olmasın.

Utanç teri döküyorum,

Her seçimden sonra utanç teri döktüğüm için.

Şimdi bayıltmalı beni

Teri kokan bedenin...

Ben vatan nöbetinde de gizlice uyumuşum,

Öyle toprağın üstünde.

Ama şimdi uyuma vakti değil,

Unutayım vatanı da, siyaseti de...

Gel,

Sensiz bir gecem olmasın.

Sensiz bir gecem olmasın.

Bahtiyar Hidayet / Edebiyat Gazetesi / Haziran 2025 / Sayı 29