Tan Doğan Yazdı: Yekûn

kediler de öldü âh

kuş kadardı son kış

ölmek için yaşadık heyhat

fakat hayat diye çırpınmak hoştu

koşan lüfer yüzen karga uçan at

rahat rahat yürünürdü sonsuzlukta

ota zül oğlağa dert uçuruma muştu çok

hiç yoktan var oldu acı

bebeler de öldü âh

ne kadar nefes o kadar kan

şeytan yalanıdır gerçeğin

bize heves dörtnala bulut

umut da uyutur uzağı

sonra baktım yeşil küf mavi kaf akıl kof

üç vakte dek gönle sarıldım: aşk

yâr kadar ömür sevdalıya

canı kanırtır dil

eli ayağı koskoca zulmün

zalimler de öldü oh

kötüyü kutsayan kahpedir

sudur kir tutan ve ekmek kin

senin baban hangi diyârdan anne

benim bildiğim doğum ham

tastamam dünü kurtarıyor gün

her gece başka yarın anlasanıza

ağlasanıza kök kök dal dal yaprak yaprak

hainler de öldü oh

zengini çoğaltan züppedir

yokluğuna âşıktır züğürt

senin deden hangi diyârdan nine

benim bildiğim ölüm gam

cennet günahıdır tanrının

adım adım cehennem suretleri

ne kadar din o kadar kın

kılıcı yaslıdır yerin

göğün tarihi pas

sis içinde isli melekler

korkunun kokusu kekremsi

iyisi mi ağzını yumsun destan

hem altı çizilmeli masalın hem üstü

öykü anlatmaya hâl mı kaldı

köpekler de öldü âh

söz kadardı son güz

ölmek için anlaştık heyhat

fakat hayat diye çıldırmak boştu

coşan lüfer üzen karga kaçan at

vasat vasat çürünürdü uçsuzlukta

ota gül oğlağa sert uçuruma suçtu ok

hiç yoktan vuruldu dağcı

ebeler de öldü âh

ne kadar gebe o kadar ân

insan yalanıdır gerçeğin