Sophia Jamali Soufi Yazdı: Uyanık

Bu bedenin külü

zamânın içinden

yükselen bir dumândır

Şehir

boğazda boğulmuş bir feryâd

Ben

ne sudan

ne topraktan

ölülerin bakışlarından doğdum

Zorluklar mı?

Tekrarlanan ölüm çanı

Her darbe

rûhumdan bir nefes emer

fakat her seferinde

yüzüme yeni bir maske takarım

Artık ne güneşten, ne aydan

kendi gözümle

yolumu ararım

Ve o yaralı kurt

gecenin kalbinde

sükûnetin boğazını

keskin dişiyle tırmalar

Bu huzursuz damarlar

kaçmak için değil

aksi rüzgârda dans etmek için

çırpınmaya başladı

O çıplak beden

kendi soğuğundan

içindeki ateşe sığınır

ve her seferinde

tekrarlanan yenilgide

kendini

ayna parçalarında

yeniden bulur …

Sophia Jamali Soufi / Edebiyat Gazetesi / Ekim 2025 / Sayı 33