Ağlayan sesler duyacaksın kulaklarınla,
Can vermek için koşacaksın mezarlıklara.
Anlayacaksın ki ağlayan ses, sesindir;
Görmek istediğin, can verdiğindir.
Ne garipti ki aynı gün gülen, ağlayan…
Belki de hayat için kalmış bir yalan.
Yaşamın sanatı ifade eden kitaplar,
Kitaplar içinde yalnız kalan insanlar.
Duyulmaz sesler içinde göz kapakları,
Eski defterde saklı kalan hatıraları…
Üzülmenin adı, yaşamaktır duyguyla;
Hissettiğin sürece insansın hayatta.
Kemal Taşdemir / Edebiyat Gazetesi / Temmuz 2025 / Sayı 30
Hiç yorum yok
Yorum Gönder